De Kystriksveien (de Kustweg)

Vanuit Mo I Rana weer richting het noorden omdat we de kystriksvei bij Saltstraumen willen beginnen af te rijden. Overnacht op de camping in Saltstraumen. Over de camping valt niet zoveel te zeggen (veel vissers). Dat is een gravel verhard terrein waar de campers en caravans zij aan zij staan. Het weer is overigens slechter geworden. ‘ S morgens nog even onderaan de brug wezen kijken naar de Saltstraumen. Het miegelde werkelijk van de kleine koolvissen aan het oppervlak. Veel vissers vanaf de wal, maar ook vanuit visbootjes uit het viskamp aan de overzijde van de brug.

Op zaterdag van Saltstraumen naar Halsa gereden. Een mooie rit alleen wat jammer dat zo nu en dan regende en de wolken erg laag hingen.

Onderweg nog een poging gewaagd om de Fykantrappa op te klimmen. Dat is een trap van ca. 1100 treden die arbeiders gemaakt hebben om te werken aan de krachtcentrale op de berg Fykan. Een leuke wandeling naar de start van het parkoers. Het heeft echter veel geregend en het pad omhoog naar de trappen is gevaarlijk glad. Op het steilste stuk moeten we langs een touw over heel gladde modder en besluiten we dat het te gevaarlijk is om verder te gaan. We laten de trappen dus voor wat ze zijn.

Op de terugweg kwamen we nog bij enorme geulen die een oude gletscher heeft uitgesleten in de bergwand.

De camping in Halsa is een aardige camping. Wel met verharde plekken, maar met een camping gevoel.

We willen naar de Engabreen. Dat is europa’s Laagst gelegen gletschertong (in dit geval dus van de Svartisen Gletscher). De weersvoorspelling voor zondag is echter zo slecht dat we besluiten dit op maandag te doen voor we verder rijden. Tijdens de uitvoering blijkt echter dat het een grotere wandel en klimtocht is dan in de documentatie vermeld staat. De schipper van de pont vertelde al dat je er zeker 3 uren voor met nemen om bij het ijs te komen en weer terug te lopen. Uiteindelijk doen wij er op ons gemak ruim 4 uur over. Het is een wandeling van in totaal 10 kilometer met in het midden dus een klim naar de gletschertong. De gletschertong lijkt veel dichterbij dan hij in werkelijkheid is. Het is een paar honderd hoogtemeters door geulen en over rotsen. Best een behoorlijke klim (en afdaling) waarbij je je handen nodig hebt.

Prachtig blauw ijs. Ik kan het niet laten om te proeven of dit ook anders smaakt. Resultaat knarsend zand tussen de kiezen.

Morgen gaan we verder naar het zuiden richting Nesna of verder.

Vandaag Noorwegen in gereden.

Vandaag rijden we Noorwegen in. Onderweg in Zweden komen we met enige regelmaat kleine groepen suïcidale rendieren tegen. Dan is het even langzaam rijden.

Met de kilometers begint langzaam aan het landschap te veranderen. Sparren zijn verdwenen en hebben plaats gemaakt voor sprieterige grove dennetjes. Het landschap wordt meer open en glooiender.

Er is al een aantal dagen iets met de camper niet in orde. We komen er niet goed achter of er nu iets aan de hand is met de stuurbekrachtiging is of het differentieel in de bak. We hebben hierover contact gehad met de verhuurder en er wordt gezocht naar een Fiat garage die de zaak kan onderzoeken. Het lijkt niet een acuut probleem te worden en het wordt niet erger. In overleg is daarom besloten dat we onze reis kunnen vervolgen, maar wel naar een Fiatdealer moeten. In Zweden heeft de Fiat internationale ondersteuningsdienst er geen kunnen vinden in de buurt van onze route. Vanochtend kreeg ik een sms van hen dat er een in Mo I Rana (Noorwegen) is. Vanmiddag belden ze nog even of alles nog goed ging en we de garage gingen bezoeken. Daar er verder op onze route naar het noorden geen te vinden is, besluiten we om eerst naar Mo I Rana te rijden en dan zien we wel wat de rest van de reis wordt. Daarin weegt mee dat het weer ten noorden van Bodo vanaf morgen een weekje goed van slag is. Een walvisexcusie zit er bij 5 a 6 Beaufort niet in en er wordt enkele dagen behoorlijke regenval voorspeld waardoor de buitenactiviteiten ook beperkt worden.

Dan ineens is daar de poolcirkel. Die denkbeeldige lijn is hier alleen gemarkeerd met een bord en een rustplaats.

Omdat we in Noorwegen weer een stukje zuidelijk moeten om in Mo I Rana te komen, passeren we op de A6 de poolcirkel nog een keer. Daar is wel meer aandacht besteed aan deze denkbeeldige lijn met een heus poolcircelcentrum en een aantal markeringen in het landschap die de loop van de lijn laten zien.

We hebben gekozen voor een camping in Mo I Rana. Blijkt best wel een dure camping te zijn. Op zich een mooi terrein, maar de grond is redelijk zacht en de camperplaatsen bestaan uit 2 oprijstroken met links en rechts gras. Echter dat gras is net ingezaaid en we kiezen dus maar niet voor kaal zand. We gaan dus maar op een caravanplaats staan. De 1e plek zakken de achterwielen zover weg, dat we besluiten om hem daar niet te laten staan. We zijn bang morgen een traktor nodig te hebben om weer weg te komen. Dus al lopend de grond getest voor een stevig stukje. De voorzieningen zijn maar zo zo. Weinig wc’s en douches, matig schoon en dichtbij blijkt een een staalfabriek te staan die je eigenlijk best wel goed kunt horen. Het moet maar!

Overigens loopt direct langs de camping een riviertje en daarin zag ik forellen zwemmen (van een mooie BBQ-maat). Helaas, bij navraag is het vissen hier nog de komende 2 jaren verboden. Alle vis is eerder gestorven als gevolg van een parasiet (de campingbeheerder verwijst onmiddellijk naar de zalmkwekerijen als oorzaak). Eind vorig jaar zijn er weer nieuwe vissen uitgezet, maar ook gelijk een visverbod van 2 jaren. Vis vangen voor de pot, moet dus nog even wachten.

Richting Noorwegen

Over zo’n lange rit valt niet zo veel te vertellen. We rijden nog een stuk naar het noorden langs de Baltische zee en net voorbij Sundvall buigen we af diagonaal richting Storjord (Noorwegen).

Dinsdag rijden we dus van Osterfarnebo naar een camping in het kleine plaatsje Dorotea. Enigszins verrast worden we als blijkt dat deze camping van een Nederlander is. De camping ligt aan de E45; de route naar de Noordkaap. Er druk is het er niet, maar de mensen die we spreken zijn allemaal naar de Noordkaap op weg. Grappig is dat de camping een eigen stationnetje heeft op de lijn tussen Galivare en Ostersund naar (over 750 km) eens per dag stopt er uit elke richting een trein (als er tenminste mensen willen op- of uitstappen). De temperatuur overdag is nog steeds geweldig; zo’n 24 graden.

Woensdag een wat kortere rit en gaat de reis verder naar een camping in het plaatsje Slagnas. Onderweg nog een suïcidaal rendier en eland tegengekomen. Het rendier besloot toch maar om niet over te steken voor onze auto langs en de eland deed dat toch. Gelukkig hadden we ze beiden op tijd in de gaten en konden we genoeg snelheid minderen om geen problemen te krijgen. Opnieuw een mooie camping met viswater; een rivier die in een meer uitmondt. Helaas is het seizoen nog gesloten in Zweden en mag er pas op 8 juni weer gevist worden. Dat moet dus wachten tot we in Noorwegen zijn. Ook vandaag weer een prima weertje met 20 graden bij aankomst (iets koeler omdat we hier op ruim 400 m hoog zitten).

Zweden

Zondag zijn we via Denemarken (Øresundbrug) Zweden in gereden. Eind van de middag gestopt op een prachtige kleine camping net voor Jonkoping. Het is heerlijk weer met 24 graden.

Maandag doorgereden Stockholm voorbij. Nu gaan we echt naar het noorden. Eind van de middag een camping opgezocht in Osterfarnebo (iets in het binnenland ter hoogte van Uppsala). Prachtige plek direct aan het meer. Ook hier geweldig weer met 24 graden (nog steeds).

We zijn onderweg naar het noorden

Vanmorgen vertrokken. Toen we nog even bij de AH een krantje haalden en wat boodschappen, bleek ineens de deursluiting van de camper defect te zijn. Gelukkig konden we direct terecht bij de verhuurder voor reparatie. Een en ander had wel tot gevolg dat we pas om 11:00 echt onderweg waren. Veel vertraging van files rondom Bremen en Hamburg. Prachtig zonnig weer. Als we de weerberichten mogen vertrouwen dan houden we dat ook minimaal tot 10 juni.

Om 18:00 aangeland bij een camping nabij Lubeck.

Morgen verder richting Stockholm.

Welkom op reislog van onze camperreis naar de Lofoten!

Hallo en welkom op onzereislog!

Dit keer maken we een camperreis naar de Lofoten (en Vesteralen). Veel teksten gaan we niet schrijven; beelden moeten het gaan doen en jullie een indruk geven waar we aanlanden.

De routen van de reis is nog maar grove planning en het weer kan daar heel makkelijk verandering in brengen. Als we geen zin hebben om te verplaatsen, dan blijven we gewoon nog een dagje. Op dit moment is de planning om via Zweden in een dag of 5 naar Vesteralen (Andenes) te reizen. Vandaar gaan we de Lofoten verkennen. Na de Lofoten gaan we via de Kystriksveien richting zuiden. Onderweg doen we verschillende (kust)plaatsen aan. Natuurlijk plannen we ook een bezoek aan Leka in. We moeten immers Aartje onze man cave daar laten zien. Daarna volgt de Atlanterhavsveien en ergens in de buurt van Kristiansund buigen we af van de kust naar het midden van Noorwegen. Blijft het echter mooi weer dan kan het ook zo maar zijn dat we nog in Sørbøvågen bij het Sognefjord terecht komen. Ook daar hadden we een man cave. We proberen nog een kijkje te nemen in Rjukan en dan bedenken we hoe we langzaam richting huis gaan; via Zweden, of met de ferry Larvik-Hirtshals.

Via vooral foto's zullen we je op de hoogte houden van onze vorderingen.

Wezien je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Aartje, Dirk en Niels